مدرنیته‌ی گفت‌و‌گویی؛ جمالزاده و افسانه پدر داستان‌نویسی

کتاب پیش رو، ترجمه‌ای‌ست از مقاله: « The Dialogical Tradition of Iranian Modernity» و فصل اول کتاب: Persian Literature and modernity که در سال ۲۰۱۹ در انتشارات راتلج به چاپ رسیده است. این هر دو بخش کتاب حاضر، توسط دکتر حمید رضایی یزدی، دانش آموخته‌ی دکتری رشته مطالعات تاریخ خاورمیانه و خاور نزدیک دانشگاه تورنتو و استاد مطالعات لیبرال کالج هامبر در کانادا، به رشته تحریر در آمده است. مقاله :’’ « The Dialogical Tradition of Iranian Modernity» مقاله‌‌ی مفصلی است که در سال ۲۰۱۶ در مجله معتبر Iranian Studies به طبع رسیده است…
در این بخش، نویسنده با اشاره به سنت گفت‌و گویی مناظره‌ها در ایران، نشان می‌دهد که گفتمان‌های قانون-شریعت، شفا-درمان، طالع بینی-نجوم و عقلگرایی معنویت، برخلاف باور قالب عمومی، همواره نه در مقابل هم ث، که در کنار هم بوده‌اند، و از هم تاثیر پذیرفته‌اند…
در بخش دوم… نویسنده در صدد است که به ما ثابت کند جمالزاده پدر داستان نویسی فارسی نیست و نخستین مجموعه داستان او، یکی بود یکی نبود، نه حاصل تقلید از ادبیات داستانی غرب که برآمده از سنت قصه‌نویسی فارسی، مناظره‌های روزگار مشروطه، و تکثر گفتمانی جامعه ایران آن روزهاست…
رضایی ابتدا به ما نشان می‌دهد که نخستین بار یک شرق شناس(چایکین) جمالزاده را پدر داستان نویسی و انتقال دهنده‌ی سنت داستان نویسی غربی به ایران نامید و بعد دیگران بی‌تحقیق و تامل چندانی سخنان او را تکرار کرده‌اند. نویسنده در مرحله‌ی بعد ویژگی‌های مناظره‌های روزگار مشروطه و اندکی پس از آن را تحلیل می‌کند و به ما نشان می‌دهد که داستان‌نویسی جمالزاده ادامه همین سنت گفت‌و گویی است…