چرنوبیل: از آخرالزمان هسته‌ای تا فروپاشی شوروی

در کتاب مکاشفه آمده است: «فرشتۀ سوم شیپورش را نواخت و ستارۀ عظیمی که همچون مشعلی فروزان بود، از آسمان فرود آمد و بر ثلث نهرها و چشمه‌های آب افتاد..نام آن ستاره افسنتین است. ثلث آب‌ها تلخ شد و مردمان بسیار از آب‌هایی که تلخ شده بود، جان باختند.»
‎صبح ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ اروپا شاهد بدترین فاجعۀ هسته‌ای تاریخ بود: انفجار رآکتوری در نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل در اوکراین شوروی؛ تحقق پیش‌بینی انجیل از ستاره‌ای به نام افسنتین که یک سوم رودخانه‌های دنیا را مسموم می‌کرد. انفجار، امواجی نامریی که بدون اخطار یا مرحمت از کار می‌انداخت و می‌کشت. بارش رادیوکتیو نیمی از قاره را آلوده کرد و هزاران نفر بیمار شدند. سرهی پلوخی با بهره جستن از منابع جدید سرگذشت پرماجرای آتش‌نشانان، دانشمندان و سربازانی را روایت می‌کند که قهرمانانه دوزخ هسته‌ای را خاموش کردند. از کاستی‌های صنعت هسته‌ای شوروی پرده برمی‌دارد و ردپای علل فاجعه را در خودکامگی حاکمیت حزب کمونیست، کنترل رژیم بر اطلاعات علمی و تکیه‌اش بر توسعۀ اقتصادی بیش از هر چیز دیگر پی‌جویی می‌کند.