نوشته‌های روی تَن

چرا معیار اندازه‌گیری عشق فقدان است؟

به آن ماه سپتامبر فکر می‌کنم: کبوتر جنگلی، پروانة دریاسالار سرخ، کشتزار زرد، آسمان نارنجیِ غروب. گفتی «دوستت دارم.» چرا تکراری‌ترین حرفی که می‌توانیم به هم بگوییم هنوز حرفی است که مشتاق شنیدنش هستیم؟ «دوستت دارم» همیشه نقل‌قول بوده، نه تو اولین نفری هستی که به زبان آوردی‌اش، نه من؛ بااین‌حال به زبان که می‌آوریمش همچون وحشیانی حرف می‌زنیم که واژه‌هایی را یافته‌ایم و می‌پرستیمشان. من هم آن واژه‌ها را می‌پرستیدم اما حالا تنهایی روی تخته‌سنگی ایستاده‌ام که با بدن خودم تراشیده‌امش.