در پژوهش حاضر کوشش شده است تا از چند منظر به مسئلة رشد ناموزون علوم انسانی و اجتماعی و ارتباط آن با (عدم یا کندی) توسعة علمی و فرهنگی توجه شود. بر همین اساس، بخشهای مختلف گزارش کنونی، در عین ارتباط و پیوستگی موضوعی با یکدیگر، هر یک به وجه خاصی از مسئله پرداختهاند و آن را با دقت بیشتر مورد بررسی قرار دادهاند.
در این تحقیق عمدتاً کوشش شده است از میان جنبههای مختلفی که در بحث «توسعه نیافتگی علوم انسانی و اجتماعی در ایران» نقش دارند، به بخشهایی پرداخته شود که از حیث ارتباط با جنبههای نظری و عوامل واجد صیغة فکری و فرهنگی برجستهتر هستند، رشتة واحدی که اجزای مختلف پژوهش اخیر را به یکدیگر پیوند میدهد، همین جنبههای نظری و فکری و فرهنگی مربوط به مسئله اساسی پژوهش است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.